recordcanon
خرید دوربین عکاسیrecordcanon
خرید دوربین عکاسیانواع لنزهای خاص
به غیر از لنزهای معمولی دوربین ها با فاصله های کانونی مختلف ، لنزهای دیگری هم با ویژگی ها و یا طراحی های خاص وجود دارند.
لنزهای تله فوتو
اندازه و حجم لنزهای long-focus (که قابلیت فوکوس در فاصله های دور را دارند) بزرگ است ، چون علاوه بر خود لنز ، یک پایه و یا لوله نیز دارند تا لنز را در فاصله کانونی مناسب از فیلم نگه دارد. لنزهای تله فوتو جمع و جورتر هستند. ترکیب گروه های لنزها، بک فوکوس (back focus) (فاصله پشت لنز تا فیلم) را ایجاد می کند و همچنین باعث می شود طول کل لنز خیلی کوتاه تر از فاصله کانونی شود. اساسا، عبارت تله فوتو هم به لنزی با طول نوری کاهش یافته اعمال می شود. اما در عمل، به همه انواع لنز های long-focus، لنز تله فوتو یا "تله" می گویند.
اگر لنز دوربین قابل تعویض باشد ، می توان یک لنز تله کانورتر جانبی را بین لنز اصلی و دوربین قرار داد.
این کار باعث می شود یک لنز نرمال به یک سیستم تله فوتو جمع و جور تر تبدیل شود ، که هزینه اش کم تر از یک لنز تله فوتو خواهد شد اما باعث کاهش سرعت لنز اصلی می شود و معمولا وضوح را از بین می برد.
لنز های واید انجل (wide-angle) و رتروفوکوس (retrofocus)
لنز های واید انجل با فاصلۀ فوکوس کوتاه (Short-focus) ، معمولا در نزدیکی فیلم نصب می شوند. دوربین های تک لنزه انعکاسی ، نیاز دارند بین لنز و فیلم، فاصله معین کوچکی باشد تا با آینه های نوسانی تطبیق پیدا کنند. بنابراین لنزهای واید انجل (و گاهی اوقات normal- focus) برای چنین دوربین هایی، از طرح رتروفوکوس استفاده می کنند. در این حالت، بک فوکوس ، خیلی طولانی تر از فاصله کانونی است. هر دو تله فوتو و هم لنز رتروفوکوس باید مخصوص به استفاده ویژه ای که از آنها می شود طراحی شوند تا عملکرد تصویر مطلوب تضمین شود.
لنزهای فیش آی (Fish-eye)
برای تصاویری که زاویه ای بزرگتر از 110 درجه دارند ، سخت می شود لنز را به فیلم نزدیک کرد، تا اشعه ها از لنز و فیلم عبور کنند و واگرایی کافی به وجود آید. لنز فیش آی بر این مشکل غلبه می کند به این ترتیب که باعث می شود اشعه ها در پشت لنز، کمتر از جلوی لنز منشعب شوند. تصاویر حاصل ، به صور محسوس تحریف می شوند، و جزئیات تصویر در نزدیکی لبه ها و گوشه به تدریج فشرده می شود. لنز های فیش آی معمولا زاویه بین 140 تا 210 درجه را پوشش می دهند و برای ایجاد افکت واید انجل غیر معمول، که تحریفات ایجاد شده در تصویر در واقع یک عنصر تصویری عمدی هستند ، استفاده می شود.
لنزهای آینه ای
می توان با نور منعکس شده از آینه های خمیده نیزعکس برداری کرد. این روش ، که مدت ها در تلسکوپ های نجومی استفاده می شد، به سیستم لنزهای long-focus کوتاه اطلاق می شود که مسیر نور به روی خود لنز بر می گرداند. در لنزهای آینه ای و یا سیستم های بازتابی (catadioptric) خطاهای رنگی وجود ندارد. خطاهای دیگر را نیز می توان با ترکیب یک یا چند لنز مناسب اصلاح کرد. چینش این سیستم ، که دهانه مرکزی در آینه اصلی قرار دارد، باعث می شود متوقف کردن یک دیافراگم عادی سخت ، و برای کنترل انتقال نور، از فیلترهای خنثی چگالی استفاده شود.
لنز های با فوکوس متغیر
در لنزهای با فوکوس متغیر، فاصله کانونی را می توان با حرکت برخی از عناصر سیستم لنز تغییر داد. از این رو می توان به جای چندین لنز مختلف از یک لنز استفاده کرد.
لنزهای با فوکوس و یا زوم متغیر در اصل برای عکاسی سینما توسعه داده شده بودند ، که در آن، تنظیم فاصله کانونی در طول یک شات، موجب زوم این و یا زوم اوت شدن می شد (همانطور که از اسمش مشخص است). اما در حال حاضر به طور گسترده ای در دوربین های رفلکس تک لنزه استفاده می شود که در آن رفلکس یاب ، موجب ارزیابی دائمی و دقیق از پوشش تصویر می شود. در هنگام زوم کردن با یک لنز زوم واقعی، مقیاس تصویر تغییر می کند نه وضوح آن؛ با این حال، با برخی از لنزهای چند کانونی، لازم است در فواصل کانونی مختلف، دوباره فوکوس کرد. لنزهای زوم چون باید در محدوده فاصله های کانونی اصلاحاتی ایجاد کنند، سیستم های پیچیده ای حاوی 12-20 عناصر هستند. نسبت فاصله کانونی لنز های زوم برای دوربین ثابت، از 2: 1 تا 1: 4 یا بیشتر است (به عنوان مثال، 35-135 میلی متر برای یک رفلکس 35 میلی متری).
سیستم های متغییر
در یک دوربین شاتر سطح کانونی (focal-plane shutter)، محدوده قابل استفاده از فاصله کانونی عملا نامحدود است. لنز در دوربین های شاتر برگی (leaf shutter)، یا در مقابل شاتر نصب می شود و یا با شاتر عوض می شود. برخی از طرح ها، از لنزهای قابل تبدیل استفاده می کنند که اجزای پشتی آن همراه با شاتر داخل دوربین قرار می گیرند. به این ترتیب لنزهای جلویی قابل تعویض، در ترکیب با لنزهای ثابت پشتی، فواصل کانونی مختلفی فراهم می کنند. لنزهای View-camera – که معمولا شاتر خودشان را دارند - روی لنز های سوار می شوند که به دوربین استاندارد جلویی نصب می شوند.
لنز آفوکال (غیر کانونی، afocal)، باعث به وجود آمدن افکت فاصله کانونی جایگزین با یک لنز دوربین ثابت می شود. این لنزها تلسکوپ هایی بدون فاصله کانونی هستند(به همین دلیل به آنها غیر کانونی می گویند). فاکتور بزرگنمایی آنها حاکی از اثری است که بر روی مقیاس تصویر ایجاد می کنند.
پوشش لنز
وقتی نور از یک محیط نوری به محیط نوری دیگری عبور می کند (به خصوص از هوا به شیشه لنز و بالعکس)، حدود 4 تا 8 درصد آن توسط بازتاب خط اتصال دو محیط از بین می رود. این از دست رفتن نور، موجب ساخته شدن لنزهای چند عنصره (multielement) پیچیده شده است. مقداری از نور منعکس شده، به شکل تصاویر شبح و یا لکه های نور، یه به شکل نورهای پراکنده ناواضح در فیلم ظاهر می شوند.
برای کاهش از دست رفتن نور، سطوح اتصال هوا به شیشۀ لنزهای مدرن، معمولا یک پوشش نازک میکروسکوپی پوشیده از فلوریدهای فلزی دارد. این پوشش اشعه های منعکس شده را حذف می کند. البته این حذف کامل، در صورتی که ضخامت پوشش و ضریب شکست دقیقا یکی باشند، فقط می تواند برای نورهای با طول موج یکسان رخ دهد. سطح این لنز ها در عمل، در حدود 0.5 درصد از نور سفید را منعکس کند. پوشش های متعدد می تواند بازتاب محدوده طول موج های وسیع تر را کاهش دهد.
لنزهای تله فوتو
اندازه و حجم لنزهای long-focus (که قابلیت فوکوس در فاصله های دور را دارند) بزرگ است ، چون علاوه بر خود لنز ، یک پایه و یا لوله نیز دارند تا لنز را در فاصله کانونی مناسب از فیلم نگه دارد. لنزهای تله فوتو جمع و جورتر هستند. ترکیب گروه های لنزها، بک فوکوس (back focus) (فاصله پشت لنز تا فیلم) را ایجاد می کند و همچنین باعث می شود طول کل لنز خیلی کوتاه تر از فاصله کانونی شود. اساسا، عبارت تله فوتو هم به لنزی با طول نوری کاهش یافته اعمال می شود. اما در عمل، به همه انواع لنز های long-focus، لنز تله فوتو یا "تله" می گویند.
اگر لنز دوربین قابل تعویض باشد ، می توان یک لنز تله کانورتر جانبی را بین لنز اصلی و دوربین قرار داد.
این کار باعث می شود یک لنز نرمال به یک سیستم تله فوتو جمع و جور تر تبدیل شود ، که هزینه اش کم تر از یک لنز تله فوتو خواهد شد اما باعث کاهش سرعت لنز اصلی می شود و معمولا وضوح را از بین می برد.
لنز های واید انجل (wide-angle) و رتروفوکوس (retrofocus)
لنز های واید انجل با فاصلۀ فوکوس کوتاه (Short-focus) ، معمولا در نزدیکی فیلم نصب می شوند. دوربین های تک لنزه انعکاسی ، نیاز دارند بین لنز و فیلم، فاصله معین کوچکی باشد تا با آینه های نوسانی تطبیق پیدا کنند. بنابراین لنزهای واید انجل (و گاهی اوقات normal- focus) برای چنین دوربین هایی، از طرح رتروفوکوس استفاده می کنند. در این حالت، بک فوکوس ، خیلی طولانی تر از فاصله کانونی است. هر دو تله فوتو و هم لنز رتروفوکوس باید مخصوص به استفاده ویژه ای که از آنها می شود طراحی شوند تا عملکرد تصویر مطلوب تضمین شود.
لنزهای فیش آی (Fish-eye)
برای تصاویری که زاویه ای بزرگتر از 110 درجه دارند ، سخت می شود لنز را به فیلم نزدیک کرد، تا اشعه ها از لنز و فیلم عبور کنند و واگرایی کافی به وجود آید. لنز فیش آی بر این مشکل غلبه می کند به این ترتیب که باعث می شود اشعه ها در پشت لنز، کمتر از جلوی لنز منشعب شوند. تصاویر حاصل ، به صور محسوس تحریف می شوند، و جزئیات تصویر در نزدیکی لبه ها و گوشه به تدریج فشرده می شود. لنز های فیش آی معمولا زاویه بین 140 تا 210 درجه را پوشش می دهند و برای ایجاد افکت واید انجل غیر معمول، که تحریفات ایجاد شده در تصویر در واقع یک عنصر تصویری عمدی هستند ، استفاده می شود.
لنزهای آینه ای
می توان با نور منعکس شده از آینه های خمیده نیزعکس برداری کرد. این روش ، که مدت ها در تلسکوپ های نجومی استفاده می شد، به سیستم لنزهای long-focus کوتاه اطلاق می شود که مسیر نور به روی خود لنز بر می گرداند. در لنزهای آینه ای و یا سیستم های بازتابی (catadioptric) خطاهای رنگی وجود ندارد. خطاهای دیگر را نیز می توان با ترکیب یک یا چند لنز مناسب اصلاح کرد. چینش این سیستم ، که دهانه مرکزی در آینه اصلی قرار دارد، باعث می شود متوقف کردن یک دیافراگم عادی سخت ، و برای کنترل انتقال نور، از فیلترهای خنثی چگالی استفاده شود.
لنز های با فوکوس متغیر
در لنزهای با فوکوس متغیر، فاصله کانونی را می توان با حرکت برخی از عناصر سیستم لنز تغییر داد. از این رو می توان به جای چندین لنز مختلف از یک لنز استفاده کرد.
لنزهای با فوکوس و یا زوم متغیر در اصل برای عکاسی سینما توسعه داده شده بودند ، که در آن، تنظیم فاصله کانونی در طول یک شات، موجب زوم این و یا زوم اوت شدن می شد (همانطور که از اسمش مشخص است). اما در حال حاضر به طور گسترده ای در دوربین های رفلکس تک لنزه استفاده می شود که در آن رفلکس یاب ، موجب ارزیابی دائمی و دقیق از پوشش تصویر می شود. در هنگام زوم کردن با یک لنز زوم واقعی، مقیاس تصویر تغییر می کند نه وضوح آن؛ با این حال، با برخی از لنزهای چند کانونی، لازم است در فواصل کانونی مختلف، دوباره فوکوس کرد. لنزهای زوم چون باید در محدوده فاصله های کانونی اصلاحاتی ایجاد کنند، سیستم های پیچیده ای حاوی 12-20 عناصر هستند. نسبت فاصله کانونی لنز های زوم برای دوربین ثابت، از 2: 1 تا 1: 4 یا بیشتر است (به عنوان مثال، 35-135 میلی متر برای یک رفلکس 35 میلی متری).
سیستم های متغییر
در یک دوربین شاتر سطح کانونی (focal-plane shutter)، محدوده قابل استفاده از فاصله کانونی عملا نامحدود است. لنز در دوربین های شاتر برگی (leaf shutter)، یا در مقابل شاتر نصب می شود و یا با شاتر عوض می شود. برخی از طرح ها، از لنزهای قابل تبدیل استفاده می کنند که اجزای پشتی آن همراه با شاتر داخل دوربین قرار می گیرند. به این ترتیب لنزهای جلویی قابل تعویض، در ترکیب با لنزهای ثابت پشتی، فواصل کانونی مختلفی فراهم می کنند. لنزهای View-camera – که معمولا شاتر خودشان را دارند - روی لنز های سوار می شوند که به دوربین استاندارد جلویی نصب می شوند.
لنز آفوکال (غیر کانونی، afocal)، باعث به وجود آمدن افکت فاصله کانونی جایگزین با یک لنز دوربین ثابت می شود. این لنزها تلسکوپ هایی بدون فاصله کانونی هستند(به همین دلیل به آنها غیر کانونی می گویند). فاکتور بزرگنمایی آنها حاکی از اثری است که بر روی مقیاس تصویر ایجاد می کنند.
پوشش لنز
وقتی نور از یک محیط نوری به محیط نوری دیگری عبور می کند (به خصوص از هوا به شیشه لنز و بالعکس)، حدود 4 تا 8 درصد آن توسط بازتاب خط اتصال دو محیط از بین می رود. این از دست رفتن نور، موجب ساخته شدن لنزهای چند عنصره (multielement) پیچیده شده است. مقداری از نور منعکس شده، به شکل تصاویر شبح و یا لکه های نور، یه به شکل نورهای پراکنده ناواضح در فیلم ظاهر می شوند.
برای کاهش از دست رفتن نور، سطوح اتصال هوا به شیشۀ لنزهای مدرن، معمولا یک پوشش نازک میکروسکوپی پوشیده از فلوریدهای فلزی دارد. این پوشش اشعه های منعکس شده را حذف می کند. البته این حذف کامل، در صورتی که ضخامت پوشش و ضریب شکست دقیقا یکی باشند، فقط می تواند برای نورهای با طول موج یکسان رخ دهد. سطح این لنز ها در عمل، در حدود 0.5 درصد از نور سفید را منعکس کند. پوشش های متعدد می تواند بازتاب محدوده طول موج های وسیع تر را کاهش دهد.